Specyfika klimatu Karkonoszy, wyróżniającego się spośród innych pasm sudeckich, wynika przede wszystkim z większych wysokości bezwzględnych, znacznych wysokości względnych i równoleżnikowego ułożenia Głównego Grzbietu. W Karkonoszach panuje lokalny klimat górski pozostający pod wpływem cech klimatu oceanicznego (atlantyckiego). Charakteryzują go: niska temperatura powietrza zimą (zima jest długa i mroźna, lato krótkie i chłodne), częste zachmurzenia (bariera orograficzna) i mgły (szczególnie w partiach szczytowych), wysokie opady (jedne z najwyższych w Sudetach), silne wiatry (typu fenowego, wiejące wiosną i jesienią, mogą przekraczać prędkość 100 km/h), znaczne wahania temperatury powietrza w ciągu dnia i w ciągu roku, gwałtowne zmiany pogody. Typowa jest też (w wypadku klimatów górskich) zmienność elementów klimatycznych wraz z wysokością nad poziomem morza.

W Karkonoszach wykształciły się cztery piętra klimatyczne: umiarkowanie ciepłe (poniżej 600 m n.p.m.) ze średnią roczną temperaturą powietrza powyżej 6°C, umiarkowanie chłodne (600-960 m n.p.m.) ze średnią roczną temperaturą powietrza 6-4°C, chłodne (960-1120 m n.p.m.) ze średnią roczną temperaturą powietrza 4-2°C oraz bardzo chłodne (powyżej 1120 m n.p.m.), ze średnią roczną temperaturą powietrza poniżej 2°C.

Klimat wpływa na elementy środowiska: gleby, roślinność i zwierzęta, i determinuje tym samym przebieg pięter krajobrazowych w górach. Najbardziej istotny wpływ klimatu na świat przyrody ożywionej przejawia się w wysokości górnej granicy lasu, która w Karkonoszach przebiega na wysokości 1250 m n.p.m. (w najwyższych polskich górach, Tatrach, jest to 1550 -1600 m!). Obniżenie wysokości pięter krajobrazowych w porównaniu z Tatrami świadczy o srogości klimatu karkonoskiego i wpływie cech oceanicznych.